McGyver voor gevorderden – recycletime.

Weinig te melden vandaag. Op tijd uit bed, op tijd ontbijt, koffiemachine kaduuk, nieuwe besteld bij management, beetje uit de wind en in de zon, goed toeven. En dan is het tijd voor wat serieus knutselwerk. 

Bij Lowes 2 plaatjes plywood van 2×2 foot (grootte van de plafondtegels), een rol bubblewrap, 5 meter nylonkoord en een rol brede Gorillatape (dubbeldikke ducttape) gekocht voor de “koffer” van de tinnen tegels. Nu nog even bedenken hoe we dat gaan doen.

De doos van de leverancier is bedoeld voor 25 tegels. Wij hebben er 18 dus is er ruimte in de doos, die zelf al van uiterst stevig dik karton is. De tegels gaan er uit, plaat plywood er in, 2 lagen bubblewrap en daarop weer de tegels, 2 lagen bubblewrap en een plaat plywood en we zitten precies aan de randhoogte van de tempex omranding van de binnenkant van de doos. Goed gemeten/gegokt dus 😉.

Ik plak de doos dicht en goochel wat met de lengte van het touw om een soort van handvat te maken, het bagagelabel moet tenslotte ook ergens aan vast gemaakt worden. Het touw loopt aan twee kanten, dicht bij de hoeken, onder de doos door naar het midden van de bovenkant waar ik met twee tiewraps de breedte van het handvat bepaal. Hier en daar een stukje plakband om het touw op de plek te houden en dan omwikkel ik de hele doos met de stugge apentape zodat het touw onwrikbaar vast zit en er een perfecte draagconstructie vanonder uit de doos is ontstaan.

Hij is te dragen, weegt een kilo of 18, maar door de grootte wel wat onhandig als er ook nog wat rollend materieel meemoet. Idee 💡!!  Marion’s oude trolley heeft wieltjes, misschien kan ik daar wat mee. Dus die wordt gehaald en geheel ontleed totdat ik de wielen overhou. Niet helemaal naar wens, maar met een beetje schaven en snijden hou ik wat acceptabels over.

Met de Gorillatape zet ik ze zo stevig als mogelijk aan de doos en hoop dat ze het in ieder geval hier op de airport tot de balie volhouden en na de korte test geloof ik dat ze zelfs Amsterdam misschien wel gaan halen. Als noodbackup hebben we nog een korte kofferband die we aan het handvat kunnen lussen en zo de doos aan de schouder kunnen hangen, maar dat is bij nood. De huisgemaakte FRAGILE stickers met onze postcode gaan er op, we doen nog een testrit en we verklaren het project voor geslaagd. De restanten van de trolley gaan de kliko in, de rest heeft weer een tweede leven.

Omdat we morgen naar Daytona gaan en het nog niet echt weer wordt voor het aanwezige schoeisel mijnerzijds besluit ik toch maar een paar sneakers te kopen die ik dan hier achterlaat in onze storagebox, heb ik in ieder geval hier altijd dichte schoenen. Dus gaan we toch nog onverwacht de deur uit, richting LBV Outletcentre waar we toch al naartoe moesten voor een aankoopopdracht en waar ook toevallig 😀 een Nike zit. Paar leuke modellen gezien, maar 1 heeft toch de voorkeur, en laat die nou ook nog net in de superaanbieding zitten, dus een paar mooie treitelingen voor wèhnâgh 🤑

Het loopt naar het eind van de middag en door de bouwwerkzaamheden was ons laatste hapje het ontbijt, dus kiezen we voor een early dinner, al maakte het drukke verkeer het meer een bit later dinner. De Cracker Barrel vandaar, waar deze keer vooral enkelsterren en rijzende sterren rondlopen, maar echt sterren zijn het niet als je van twee drankjes en twee maaltijden er 3 fout aan tafel afleverd. Alleen mijn ontbijt kwam goed door, en ik had de eerste pannekoek al bijna op voordat Marion’s maaltijd compleet op tafel was. De rekening was als normaal minimaal, maar de fooi deze keer ook.

We zijn daardoor wel mooi op tijd thuis, voor de buis, voor koffie uit de nieuwe machine, Jeopardy, Bones en The Blacklist Redemption (NIEUW, spinoff van, met Famke Jansen). En tussendoor nog wat correspondentie met medeforummer en vooral mede-interimFloridabewoner Teleton over deze en gene. En zo is er weer een, ondertussen aardig warmere, dag voorbijgevlogen. Morgen meer.